Bajkowo weekendowo - Dęby i róże

Gdy pierwszy raz się ujrzeli

wietrzyk powiał niewinny,

Dziewczyna, piękna jak róża

z chłopcem – co jak dąb silny,

Już wtedy było wiadomo,

że pozostaną ze sobą

On będzie dla niej podporą,

a ona jemu ozdobą,

Odtąd lata im biegną,

dłuższe i krótsze chwile,

On ją uczy być piękną,

ona wzmacnia go w sile.

Czasem się zbroją po zęby,

by walczyć z sobą jak burze,

Mężczyźni, silni jak dęby,

kobiety, piękne jak róże.

Gdy  znów pokój zawita

w każdy kącik najmniejszy,

ona – jeszcze rozkwita,

on jest coraz silniejszy.

Niekiedy się pojawiają

inne istoty nieduże,

Chłopcy silni jak dęby,

dziewczęta piękne jak róże,

Lecz wnet odpłyną jak wody,

by znaleźć swoją połowę,

Rosną różane ogrody,

a wokół lasy dębowe.

Kończą  swoje podróże,

gdy czas się dla nich wypełni,

Kobiety, silne jak róże,

Mężczyźni, jak dęby piękni.