Kawa czy herbata?

Oczywiście, w Niemczech - kawa. Głównie rano i podwieczorkową porą, ale i przez cały dzień może być. Spotkałam się nawet z opinią, że herbatę to tylko chorzy w szpitalu piją, co nie zgadza się z moim doświadczeniem, bo i tam jest bardziej kawa - i dla chorych i dla odwiedzających.
W każdym sklepie można spotkać całkiem spory wybór kaw różnych marek, gatunków i rodzajów i na ogół 2,3 rodzaje herbaty. Za herbatę uważam "napar przyrządzany z liści i pąków grupy roślin, nazywanych tą samą nazwą" (Wikipedia). Jeśli rozszerzyć znaczenie także na napary z ziół i owoców to tu już wybór jest znacznie bogatszy. Zaryzykowałabym nawet przypuszczenie, że większość Niemców właśnie takie napoje uważa za "herbatę" i trzeba się liczyć z tym, że w niemieckim domu wybierając nie-kawę dostaniemy raczej jakieś ziółka lub coś z hibiskusem (wczytując się w składy zauważyłam, że prawie wszystkie mieszanki owocowe go zawierają, a ja słabo toleruję).
Wracając do kawy, pomimo tak dużej oferty najczęściej serwuje się kawę z kawiarek przelewowych i niezbyt mocną (czasem po prostu "lurę", dlatego pewnie można ją pić bezkarnie), a że moje preferencje są zgoła inne, nauczyłam się więc grzecznie dziękować. I za kawę, i za herbatę.
A w temacie herbaty... Nastrojowo-weekendowo

Podszepty czarodziejskiego imbryka

Gdy zmierzch, jak zwykle, niezwykły spływał

łagodząc ostre kontury świata,

Błękitny imbryk czary odkrywał

i dojrzewała złota herbata.

Mruczeć zaczynał cicho, leniwie,

po czym ziewając pary obłokiem

chrzęścił jak poruszone igliwie,

prychając łypał pokrywki okiem.

By nagle skrzydłem upojnej woni

muskając lekko stu westchnień struny

poderwać serce jak tysiąc koni,

opuszczać senne powiek całuny.

Wreszcie balsamem łez herbacianych

rozlewał ciepło w duszy zakątku

gdzie wszystko tańcem jest roześmianym

i nie ma końca, ani początku.