Jesienny, a może już zimowy dzień

Noc odeszła

zapominając posprzątać

resztki ciemności,

Ociężałe chmury

zmyliwszy drogę

pełzają po ziemi,

Przedzieram się

przez szarość

z trudem otwierając

nabrzmiałe wilgocią powieki,

Zaskoczona patrzę

jak dzień

nie dając za wygraną

rozświetla się kolorami,

Na przemian

chowa w obłokach

i pojawia znów znienacka,

by odpłynąć wreszcie
strugą deszczu.

Tęsknię za jasnym dniem... Ciemno, szaro, -3 i to w południe, a przy tutejszej wilgotności i lekkim wietrze to jak -10, nawet przez 5 minut padało coś w rodzaju białego piasku. Palce mi prawie zamarzły na kierownicy roweru. W rękawiczkach.

Już prawie godziny odliczam do wyjazdu do Polski. I radość z tego powodu zmaga się ze zmęczeniem i mieszanką przygnębienia i gorączki przedwyjazdowej. Zdążyć. Dać radę, pracuję jeszcze w piątek. 

Radość jednak zwycięża. Pomimo że na krótko i bardziej roboczo . Pomimo że znowu pewnie pojawią się pytania "co ja jeszcze robię w tych Niemczech?" "i co dalej?" i pewnie pozostaną bez dobrej odpowiedzi...

Dzisiaj zrezygnowałam z imprezy świąteczno-mikołajkowej w pracy. Poza powyższym to i zwyczajnie mi się nie chciało, bo to jakoś nie mój typ miłego spędzania czasu - byłam, doświadczyłam i już.

Supermarket EDEKA już otwarta. Wczoraj nieopatrznie wybrałam się zobaczyć i stałam w najdłuższej kolejce do kasy w Niemczech. Sam sklep ładny, choć ciągle nie podoba mi się usytuowanie w środku miasteczka. Przy półce z polskimi produktami (nowość - pierwsza taka u nas) zamieniłam parę słów z Polakami mieszkającymi tu "już" od 3 lat. Może będzie więcej takich spotkań? 

(Od niedawna mam też inną nową znajomą - Susan - bardzo sympatyczna, owczarek berneński)

ALDI też się prężnie odbudowuje do późnego wieczora, ale chyba nie zdążą przed świętami.Będzie większy niż stary. Tak było w połowie listopada.

Choćby taki zachód słońca... się zdarzył